Saga Powrót

Autorem tego artykułu jest użytkownik 32Polak. Został on przez niego stworzony, dlatego też tylko on posiada prawo do edytowania go. Wszelkie próby zaczerpywania z niego treści jest niedozwolone i niezgodne z polityką.

Saga Powrót
Informacje
Rozdziały	1-8
Nawigacja
Poprzedni ← Brak	Następny Saga Plan →
Tomy i Rozdziały

Saga Powrót - jest pierwszą sagą, napisaną przez --— 32Polak. Opowiada ona o Rei'au, który powrócił do swojej gildii, po katastrofie, jaka ich spotkała dwa lata przed sagą.

Główne postacie

Imiona mogą jeszcze ulec zmianie.

• Rei Ogata
• Yui
• Zero
• Tōshi
• Sokudo

Postacie

• Rei Ogata
• Tōshi
• Yui
• Sokudo
• Zero
• Raiton (wspomniany)
• Amy Person
• Pracownik pociągu
• Małżeństwo
• Makarov (wspomniany)
• Fairy Tail (wspomniani)

Rozdziały

Rozdział 1 - Długo niewidziany mieszkaniec

Do Magnolii zawitał nowy dzień. Świeże powietrze wiejące znad morza pobudzało rybaków. Ci szybko wychodzili na dwór i wsiadali do swoich łódek, aby jak najszybciej złowić ryby i móc je sprzedać. Ta historia zaczyna się w nieznanym roku, jednak wiadomo, że było to maj, bardzo ciepły. Historia zaczyna się na... peronie. Na dworzec centralny przyjechał pociąg, z dalekiego wschodu. Wysiadło z niego wielu turystów, a niektórzy z nich zaczęli robić zdjęcia byle czemu. - Popatrz skarbie, jaka ładna lampa - powiedział mężczyzna, robiąc zdjęcie swoim aparatem. - Ładnie tutaj - powiedziała kobieta i podeszła do męża. - Twoja matka miała rację, mówiąc nam, że powinniśmy tutaj przyjechać. Z pociągu wyszli już wszyscy pasażerowie, no... prawie wszyscy. Do ów pasażera podszedł jeden z pracowników. Pasażer leżał na dwóch siedzeniach, plecami do góry. Był cały ubrany na granatowo, nawet włosy. Tuż na ziemi, obok krzeseł, na których siedział, leżał jego plecak. - Przepraszam - powiedział. - Może pan wstać? Słyszy mnie pan? - Mhm - powiedział, jednak się nie ruszył. - Niech pan wstanie. Jesteśmy na miejscu. - Czyli gdzie? - Nie wie pan, gdzie pan jechał? - Gadaj gdzie jestem - jego głos był coraz bardziej wyraźny. - W Magnolii. Chłopak wstał automatycznie. - Żartuje pan?! - Nie - powiedział zdziwionym tonem. - Hura!!! Jestem na miejscu! Wziął swój plecak i wyszedł, a raczej wybiegł z pociągu. "Nie mogę w to uwierzyć" - pomyślał. "Nareszcie jestem w domu. Tylko ciekawe czy jeszcze stoi". Półgodziny później chłopak stał przed dużym budynkiem. Nie był on zadbany. Miał jasnożółte ściany, a tuż nad wejściem wisiało duże, niebieskie "B". Podszedł do budynku i otworzył drzwi. Znalazł się w dużym pomieszczeniu. Wszystko było zrobione z drewna. Budynek był dawną siedzibą Fairy Tail. Kiedy gildia się rozpadła Łowcy ją przejęli. Za barem stała młoda dziewczyna. Chłopak jej nie znał, chociaż kiedy był tutaj ostatnio znał wszystkich ludzi, którzy dla niej pracowali. - Hejka - powiedział i ruszył w jej stronę. - O dzień dobry. Cz coś się stało? - Nie, chciałem tylko zobaczyć, czy coś się tutaj zmieniło. - Kim pan jest? - Jestem Rei Ogata. Kobieta zrobiła zdziwioną minę. - Chce pan jeszcze żyć? To pytanie go zdziwiło. "Tak chcę żyć! Skąd takie pytanie" - pomyślał. - Tak chcę. - To niech pan się stąd wynosi - powiedziała. - Inaczej Tōshi pana zabiję. - Nie martw się - ten głos dobiegał z pierwszego piętra. Nad ladą ktoś stał. - Ja go nie zabiję. Tylko zamorduję, a następnie zabiję, dla potwierdzenia tego, że nie żyje. KONIEC 1. ROZDZIAŁU

Rozdział 2 - Tōshi

Nad ladą stał wysoki blondyn. Ubrany był w luźne brązowe spodnie i zieloną koszulkę. W uchu miał kolczyk. - Co ty tutaj robisz? Wiesz dobrze, że nie ma tutaj dla ciebie miejsca! Wynoś się! - Daj mi to wszystko wyjaśnić - powiedział Rei. Tōshi zeskoczył na dół. - Nie musisz wszystkiego wyjaśniać - powiedział. - Wiem wszystko. Uciekłeś, bo wszystko ciebie przerosło. Takich ludzi jak ty nie chcemy mieć w gildii. - Jeśli to nazywasz gildią - powiedział Rei i pokazał mu pomieszczenie. - W tej gildii jest tylko pięć osób, teraz sześć, albo siedem, bo nie wiem, czy ona tutaj pracuje tylko jako barmanka. - Jako barmanka - odpowiedziała kobieta. - Nie patrz na ilość osób, tylko na to co robią. - To gdzie jest reszta? Na misji? - Oczywiście. - E, a nie ma ich na górze? - zapytała barmanka. - Ach, zamknij się! Wszystko psujesz! - krzyknął Tōshi, a ona schowała się pod blat. - Zero też jest? Zapadła cisza. - Od kiedy interesujesz się swoimi znajomymi? - Nim zawsze się interesowałem. Jako jedyny dawał mi dobre zadania. Teraz też mam jedno od niego. - Czyli uważasz, że dał ci zadanie na dwa lata? - Byłbym szybciej, gdyby nie parę problemów. - Jakie? - Nie twoja sprawa. - Odpowiadaj jak pytam! Jestem wyższy rangą niż ty! - Wszyscy mamy tą samą. - Ach! Racja! W tej gildii nie ma sensu mieć tą rangę, skoro nie można się wywyższać na innych. - Więc gdzie jest Zero? - Nie wiem. Wyszedł tydzień temu i powinien być jutro. Jeśli chcesz to zostań. Jeśli potwierdzi to co mówiłeś, to będziesz mógł zostać. - Dzięki. KONIEC 2. ROZDZIAŁU

Rozdział 3 - Dlaczego ciebie nie było?

Rei usiadł przy barze, kiedy jego przyjaciel poszedł na górę. Wyjął ze swojego plecaka dwie kanapki. - Fuj - powiedziała patrząc na nie. - Kiedy je robiłem wyglądały o wiele lepiej. - A kiedy to było? - zapytała barmanka i nalała mu do szklanki soku. - Z jakiś tydzień temu - odpowiedział i jedną z nich ugryzł. - Mhm, nawet dobra. - A z czym? - Robiłem z szynką, jednak smakuje jakby była z serem i jajkami. - Smacznego - powiedziała powoli. - Dzięki, a tak przy okazji, jak masz na imię? Nie będę się zwracał do ciebie Barmanka. - Nazywam się Amy Person. - Ładne imię - powiedział i jadł kanapkę dalej. Kiedy skończył wziął duży łyk soku. - Dziwnie mi się tutaj siedzi, kiedy powinienem siedzieć na górze, wraz z znajomymi. - A co się właściwie stało, że tak cię nie lubią? - To zaczęło się dwa lata temu, kiedy gildii groził rozpad. Za to była odpowiedzialna jedna z osób z naszej gildii. Chciałem pomóc, abyśmy zostali razem, jednak Zero uważał, że muszę odejść i poprosił mnie, abym spełnił parę jego zachcianek. - Zachcianek? - tego Amy nie zrozumiała. - Musiałem wypełnić parę zadań, jednak nie były one takie łatwe, jak się zdawało. Jak wiesz nasza gildia zajmuje się łamaniem kodów, zaklęć i tekstów za pomocą magii. Samemu jest to o wiele trudniejsze, jednak się udało. Wszystkie rozwiązania mam w plecaku. Muszę pokazać je jedynie Zero, a wszystko będzie jak dawniej. - Mówiłeś, że ktoś z was był odpowiedzialny za rozpad gildii. Kto to był? - Teraz jest nasz pięciu, jednak dawniej było nas sześcioro i to właśnie on był za to odpowiedzialny. - Nazywał się... - Może jej jeszcze powiesz jaki sekret skrywa jeden z nas? - przerwał mu Tōshi. - Wiedziałaby to, gdyby musiała. - Coś mi się zdaje, że nic jej nie mówicie - powiedział Rei i popatrzył w górę. - Amy jest tutaj jedynie po to, aby pilnować nas podczas imprez i do gotowania jedzenia. Gdzie jest obiad? - Przepraszam - powiedziała przestraszonym tonem. - Zaraz będzie. - Tōshi, nie traktuj jej tak - powiedział i wstał. - Bądź milszy! - Nie wiem czy wiesz, ale jeden mój ruch i nie żyjesz. Pamiętasz, że Zero nas ponumerował od najgorszego do najlepszego. Ty masz numer sześć, czyli jesteś najgorszy. - W ciągu tych dwóch lat wiele się zmieniło. - Co, z numery sześć spadłeś na siedem? - Co, chciałbyś? Wtedy miałbyś większą pewność, że ze mną wygrasz. - Ja nie biję się z takimi jak ty - powiedział Tōshi, a następnie krzyknął do Amy: - No gdzie ten obiad?! Rei nie wytrzymał, wyjął z plecaka jeszcze jedną kanapkę i rzucił do Tōshi'ego. - Smacznego - powiedział. - Kanapka z szynką o smaku sera i jajka. Tōshi złapał ją. Ta zmieniła się w metal, a ten rzucił ją do Ogaty. Parę metrów od niego metal stanął w granatowym ogniu. Na ziemię upadł roztopiony metal. - To jest właśnie jeden z powodów, dla których uważam, że nie powinieneś być w tej gildii. Używasz Magii Mrocznego Ognia, powtórzę, mrocznego. - Nie używam jej w złych celach. - Tak, jasne! Wtedy ktoś uderzył mocno w drzwi do budynku. W drzwiach stała gigantyczna postać. - Zabiję tego, który przetłumaczył mi mój tekst! Gdzie on jest! KONIEC 3. ROZDZIAŁU

Rozdział 4 - Zły klient

Wszyscy stali zdziwieni, patrząc na osobę, stojącą w drzwiach. Był to gigantyczny facet. Jego wyraz twarzy mówił o nim jedno słowo: "agresywny". - Powtórzę, to jeszcze raz! Gdzie on jest?! - Przepraszam, kim pan jest? - Waszym ostatnim klientem! - Niby dlaczego? - Tōshi niczego nie rozumiał. - Poprosiłem was o przetłumaczenie jednego z tekstów. Był on jakimś martwym języku. Osoba, która go przetłumaczyła uważała, że tekst mówi o zaklęciu kontrolującym pogodę, którego używano wiele lat temu. - I co w tym złego? - Tōshi nadal nic nie rozumiał. - Użyłem tego zaklęcia i jak się to skończyło? - Zmienił pan pogodę? - Mój dom stanął w płomieniach! - Bardzo mi przykro - powiedział. - Może mamy go odbudować? - Tak i oddać mi kasę, którą wam dałem. - Spokojnie. Tōshi odwrócił się i krzyknął: - Ej, złaście na dół. Któryś z was narozrabiał. Na dół zeszło dwoje osób: kobieta i mężczyzna. Kobieta była wysoka i szczupła, a mężczyzna niski i chudy. Kobieta miała ubraną czarną, obcisłą spódniczkę, błękitny materiał zasłaniający piersi i czarną, skórzaną kurtkę. Mężczyzna miał ubrany kremową kurtkę, sięgającą mu aż do stup. - Które z nich to było? - Ona - pokazał na kobietę. - To ona to jej wina. - Ona ma na imię Yui - powiedział Tōshi. - O co chodzi? - zapytała Yui. - Mężczyzna uważa, że źle przetłumaczyłaś jego tekst i teraz jest bez domu. - Przepraszam - powiedziała. - Mogę już iść? - Oddaj mu pieniądze - powiedział blondyn. - Wydałam - powiedziała, a wszyscy padli na ziemię ze zdziwienia. - Że jak?! - zdziwił się Tōshi. - Kupiłam sobie alkohol. - No tak, przecież bez tego ani rusz - powiedział Tōshi i wyjął ze swojej kieszeni worek z pieniędzmi. - Ile kosztowało zadanie? - Dwadzieścia tysięcy - powiedział mężczyzna. - Ten tekst był dla mnie bardzo ważny. - Rozumiem - powiedział i podszedł do niego z pieniędzmi. - Sokudo, idź pomóc w odbudowie domu. Tobie to szybko pójdzie. - Jasne - powiedział mężczyzna, stojący obok Yui. - Brudna robota zawsze dla mnie. Sakudo i mężczyzna opuścili budynek gildii. - O - powiedziała Yui. Dopiero teraz zauważyła Rei'a. - Wróciłeś. Błądzenie po świecie, kiedy przyjaciele cię potrzebują znudziło ci się? - Taa - Rei miał coraz większą ochotę wyjść.

Rozdział 5 - Nadzieja Yui

Rei spędził noc, siedząc przy stole i sprawdzając przetłumaczone teksty - nie chciał skończyć jak Yui, chociaż to Sakudo poniósł konsekwencje. Przeglądając się przypomniał sobie, jak siedział nad nimi całymi nocami i za pomocą trudnych dla niego zaklęć (znał się tylko na zaklęciach ognia), tłumaczył teksty. "Dla maga, łamiącego kody i inne takie zaklęcia takiego typu powinny być proste" pomyślał sobie. "Hmm, a co jeśli Zero już dawno temu potrzebował tych tekstów i teraz są już dla niego niepotrzebne? Tōshi wyśmieje mnie w twarz, jak Zero mnie wyleje. Co ja ze sobą zrobię?" Rei schował teksty do plecaka i chciał położyć się spać, na wolnej ławce, kiedy usłyszał czyjeś kroki. Na dół po schodach schodziła Yui, ubrana w swoją prześwitującą pidżamę. W ręku trzymała mały płomyk świecy. "A jednak zapamiętała to zaklęcie" pomyślał Rei i się uśmiechnął. - Idź spać, jeśli masz zamiar kłócić się jutro z Tōshim? - powiedziała Yui, kiedy do niego podeszła. - Zaraz idę spać, spokojnie - powiedział. - Sprawdzałem właśnie teksty, które przetłumaczyłem podczas mojej nieobecności, dla Zera. - A więc nie kłamałeś - powiedziała zdziwionym tonem i usiadła naprzeciw Rei'a. - Niby dlaczego miałbym kłamać? - Twój dobry znajomy nam o tym wszystkim opowiadał - powiedziała Yui, mając na myśli Tōshi'ego. - Zabiję go - powiedział. - Lepiej uważaj - powiedziała Yui. - Zmienił się w ciągu tych dwóch lat. Ciebie i Jego nie było, więc zajmował się Gildią. - Przecież Zero jest Mistrzem Gildii - powiedział Ogata zdziwionym tonem. - Zero żył i żyje nadal swoim własnym światem. W gildii nie robi nic: nie pomaga kiedy mamy problemy, nie interesuje się jakie zadania przyjmujemy, nic. - A na jakiej misji teraz jest? - Nie wiemy. Wszyscy się zdziwiliśmy, kiedy wyruszył. Moim zdaniem jest to dziwne, że taka osoba jak on wziął jakieś zadanie. - Pamiętam, że był leniwy. Yui uśmiechnęła się, jednak po chwili z jej ust uśmiech zniknął. - Mogę zadać ci jedno pytanie? - Jasne - odpowiedział. - Uważasz, że On jeszcze kiedyś powróci? - Ale Zero, czy... - ON! Rei wiedział kogo miała na myśli. - Nie wiem, jednak po tym co zrobił... - A jeśli się zmienił?! - Gdyby się zmienił, to teraz by tutaj był. - A więc uważasz, że nie wróci? Rei skinął głową. - Wiedziałam - powiedziała i wstała. Płomyk zgasł, jednak nie było ciemno. Światło księżyca wchodziło do środka przez okna. - Jesteś taki sam jak reszta. - Yui... - Kiedy zobaczyłam, że wróciłeś, pomyślałam sobie, że myślisz inaczej, że mi pomożesz. - Ale w czym... - Dobranoc, Rei. Yui poszła na górę. KONIEC 5. ROZDZIAŁU

Rozdział 6 - Zero

Zapach smacznego jedzenia obudził Rei'a, z głębokiego snu. Podniósł się z ławki i popatrzył w stronę baru. Wszyscy tam siedzieli. - O Rei - powiedziała Amy i pomachała w jego stronę. - Chodź, śniadanie ci stygnie. Rei podszedł powoli do baru. Usiadł dwa krzesła do reszty. Amy podała mu talerz z omletem i bekonem. Takiego jedzenia nie jadł już długo. - Smacznego. Nie chciałam cię budzić, bo wiedziała, że chcesz się dobrze wyspać. - Mogłaś go nie budzić - powiedział blondyn. - Jedzenie zjadłby ktoś inny. - Daj mu spokój - powiedział Sakudo. - Właśnie - powiedziała Amy, wiedząc, że może to się dla niej skończyć źle. - Gdy Zero przyjdzie, dowiemy się, czy mówił prawdę, a jeśli kłamał, będziesz się z nim bił ile będziesz chciał. - Dzięki, że pytacie się o moje zdanie - powiedział Rei i zaczął jeść. - Jednak do bójki nie dojdzie, bo nie kłamałem. - Zobaczymy - powiedział szybko Tōshi. - Właśnie, zobaczymy - powiedział Rei i wtedy ktoś wszedł do budynku mówiąc: - A co takiego? Też chcę zobaczyć. - Zero! - krzyknęła uradowana Amy. Rei odwrócił się. Długo nie widział swojego mistrza. Był to niski mężczyzna, z dużą głową. Był łysy, jednak pod jego nosem znajdowały się jeszcze długie wąsy. Ubrany był w czarną koszulkę i spodenki, a na tym kremową szatę. Na prawym ramieniu wisiała jego torba. Wiele osób uważało, że był on podobny do jednego z Mistrzów Fairy Tail, Makarova. - Jak tam wyprawa? - zapytał uradowany Tōshi. - Wspaniale - powiedział Zero. - Mam wszystko czego chciałem. - Niech Mistrz zobaczy kto wrócił - powiedziała Yui, a ten popatrzył na Rei'a. Pomachał do Mistrza. - Witam. Rei uśmiechnął się. Zero podszedł do niego. Był to mały mężczyzna. Dwa lata temu sięgał mu do pasa. - Witaj Rei. Zmieniłeś się. Włosy masz krótsze. - Tak, ma pan rację - potwierdził. - Ściąłem je parę miesięcy temu. - Zadanie wypełnione? - Tak. - Co?!!! - Tōshi o mało co, a zakrztusiłby się kawałkiem bekonu, którego chciał zjeść. - To on mówił prawdę?! - Mówiłem przecież - powiedział Rei, patrząc się na blondyna. Następnie zwrócił wzrok na Zero. - Wszystko przetłumaczone. - Wyśmienicie - pochwalił go. - Amy, daj mi jedzenie do mojego pokoju. Rei, chodź ze mną. Wszystko mi opowiesz. Rei wszedł do górę, za Zerem po schodach. Popatrzył szybko na Tōshi'ego. Jego wyraz twarzy mówił sam za siebie. Blondyn był wściekły. KONIEC 6. ROZDZIAŁU

Rozdział 7 - Raport

Pokój Zera znajdował się w niedostępnej dla wszystkich części budynku, na pierwszym piętrze. Dla Rei'a był to zaszczyt, że mógł tam wejść. Pokój był jednocześnie jego gabinetem. Po prawej stronie od wejścia stało jego łóżko, a po lewej stała szafa. Na przeciw drzwi stało jego biurko, a za nim było okno, pokazujące miasto. Zero położył swoją szatę na łóżko i usiadł za biurkiem. - Siadaj - powiedziała, pokazując mu wolne krzesło. Rei usiadł. - Opowiadaj. - Nie było to łatwe - powiedział i podał mu przetłumaczone teksty, które wziął ze sobą. - W połowie tłumaczenia zatrzymałem się, ponieważ nie mogłem przetłumaczyć jednej rzeczy. - Jakiej? - Chodziło o jakieś zaklęcie i to nie z mojej dziedziny. - A z jakiej? - zapytał, przeglądając papiery. - To było zaklęcie cieni. Nie wiedziałem, że takie istnieją. - Zaklęcia tego typu są coraz rzadziej spotykane. - Więc, w końcu udało mi się i napotkałem zaklęcie, dość dziwne i tajemnice i pojąłem, że te wszystkie tłumaczenia mówiły o nim. - Moja wyprawa miała taki sam cel. Rei był zszokowany. - Parę tygodni temu włamano się do największej biblioteki. Skradziono tylko jedną kartkę, z jednej książki. Była to książka opisująca magię cieni. Wyruszyłem, aby dowiedzieć się o tym czegoś więcej i natrafiłem za złe wieści. - Zaklęcie Bramy Niebios? - zapytał Rei. - Tak, Hebunzugētosuperu. Zaklęcie potrafiące doprowadzić do końca świata. - Wie Mistrz kto mógł ukraść tą kartkę? - Niestety tak i jestem zły na mnie, że tak myślę. - Czy myśli Mistrz o... - Tak, myślę o NIM. On też specjalizował się w magii cieni. Jednak nie wiem, dlaczego chciałby to zrobić. Nasza kłótnia nie była aż tak dramatyczna, aby niszczyć świat. - Może chodzi o coś innego? - Może. KONIEC 7. ROZDZIAŁU

Rozdział 8 - Następny ruch

- Zastanawiał się już mistrz, dlaczego to zrobił? - zapytał Rei. - Oczywiście, jednak nic nie wpadło mi do głowy. Chciałbym bardzo, aby wrócił. Często słyszę, jak Yui płacze po nocach. - Kochała go? - zdziwił się Rei, jednak ty by wyjaśniało jej wczorajsze pytanie. - Chyba tak - odpowiedział Zero. - Nie wiem dokładnie, bo nie mieszam do takich spraw. - To co teraz robimy? - zapytał Rei, wracając do tematu. - Czekamy - odpowiedział Zero, wstał i odwrócił się do okna. - Nie możemy nic zrobić, bo nie wiemy, jaki zamiar ma nasz przeciwnik. Możemy zgłosić, aby pilnowano wszystkich ksiąg o magii cieni, jednak może się okazać, że nasz przeciwnik ma zupełnie inne zamiary. - Ma mistrz rację, jednak możemy zrobić jedną rzecz. - Jaką? - zapytał i odwrócił się. - Podejrzewamy, że to On za tym stoi, więc zgłośmy to innym gildiom, niech go szukają. My też możemy to zrobić. - Nie chce mieszkać w to innych gildii - powiedział. - Pokazalibyśmy wtedy, że jesteśmy słabi i nie możemy sobie poradzić z takim zadaniem. - Niech mistrz przestanie! - Rei wstał z krzesła. - Świat jest wielki, a nas jest tylko szóstka. - Jak mamy go znaleźć? - Rei, jesteś genialny - powiedział Zero i się uśmiechnął. - Że co?! - krzyknął ktoś zza drzwi. - Tōshi! - krzyknął, pstryknął palcami, a drzwi się otworzyły. Klęczał przy nich Tōshi z szklanką w ręce. - Co to ma znaczyć?! - przepraszam. - Ale jakim cudem jest on genialny. Mistrzu, to jest Rei. To jest głupek. - On jest genialny - powiedział, jeszcze bardziej się uśmiechają. - Nie możemy znaleźć Jego, jednak On może nas. - A jak chce mistrz go tutaj ściągnąć? - zapytał Rei. - Hmm, kłamstwem. Rei i Tōshi nic nie rozumieli. - Wytłumaczę wam - powiedział Zero i usiadł za biurkiem. - Wymyślimy zaklęcie cieni. Ogłosimy, że znaleźliśmy je podczas tłumaczenia jakiegoś tekstu. On będzie chciał je mieć i do nas przyjdzie. - I on mistrza do tego doprowadził? - zdziwił się blondyn, pokazując kciukiem na Rei'a. KONIEC 8. ROZDZIAŁU

Ciekawostki

• Postacie są wzorowane na postaciach z anime Code: Breaker.